Amacına ulaşmanın verdiği bir keyif vardı üzerinde, sebepsizce sığmıyordu içi içine. Tatsız tuzsuz, garip bir keyifti bu… Yine de uzun zamandır ödeşmenin hayallerini arzulayan ruhuna iyi gelmişti. Oynanması gereken, hiç masum olmayan, tehlikeli bir oyun vardı önünde. Ve Miran Karaman, artık bu oyunu başlatmaya hazırdı. Her şey kusursuz bir plana oturtulmuş, tek bir aksiliğe yer verilmemişti. Onun kitabında yanlışa yer yoktu, ilmek ilmek örmüştü kendi elleriyle çizdiği kaderi. Hata yoktu, hata yapana af yoktu! Yolun kenarında gelişigüzel duran arabasına doğru yürüdü. Açtığı kapıdan içeriye hızla süzüldüğünde titreyerek nefes aldı. Yağmurun ıslattığı bedeni içini ürpertmişti. Motoru çalıştırmadan evvel gözleri dikiz aynasına takıldı. Hain çağrışımlar barındıran mavi gözlerinin ardında karanlık anılar saklıydı. Kötülüğü kalbine nakşeden, ardında kocaman bir uçurum bıraktıran, kirli anılar… Yarım saat süren yolculuğu, Midyat’ta görkemli bir konağın önünde bitti. Arabadan inmeden, siyah camlarını indirerek baktı bu hayranlık uyandıran taş yapıya. Bakışları her bir taşını delip geçerken, sabırsız bir nefes saldı semaya. Nefret… Ruhunun derinliklerine sakladığı en büyük zayıflığıydı. Her bir hücresi nefretle dolup taşarken gözlerini bir saniye ayırmadı konaktan. Bu çatının altında nefes alan her insandan ayrı ayrı nefret ediyordu. Derin bir nefesi ciğerlerine hapsederken, tek eliyle kirli sakallarını sıvazladı. Gözlerindeki intikam yüklü parıltılar gittikçe alevleniyordu. “Geceye bir selamım var,” diyerek gülümsedi. Gülümsemeyi yadırgayan dudakları, anında eski haline dönüverdi. “Andım olsun ki, adımı ezberleyecek bu şehir. Benden çaldığı ne varsa, söke söke, acıta acıta geri alacağım!” Gözleri konağın ikinci katındaki odaya takıldı. Işıkları yanan odanın camında genç bir kızın silueti belirdi. “Sonunda,” dedi ve sustu. Bu raddeye gelmesi hiç kolay olmamıştı. “Sonunda, benimsin!”

Hubo una alegría de alcanzar su propósito, no encajaba. Era un placer extraño, sin sal, extraño. Frente a él había un juego peligroso, que nunca fue inocente, para ser jugado. Y Miran Karaman estaba listo para comenzar este juego. Todo fue colocado en un plan impecable, no un solo contratiempo. En su libro no había lugar para el mal, el lazo estaba tejido con el lazo y el destino que dibujaba con sus propias manos. No hubo error, que no perdonó aquel que comete errores! De pie casualmente caminaba hacia el lado del coche de la carretera. Se arrastró furiosamente mientras se arrastraba por la puerta. Arrugó su cuerpo bajo la lluvia mojada. ojos antes de arrancar el motor fue instalado en el espejo retrovisor. connotaciones Hain se esconden detrás de los recuerdos oscuros de los ojos azules de alojamiento.Recuerdos sucios que pusieron el mal en su corazón y pusieron un gran abismo detrás de él. Su viaje de media hora terminó frente a una magnífica mansión en Midyat. Antes de salir del auto, miró esta admirable estructura de piedra, bajando su cristal negro. Su mirada penetra cada paso de una piedra, un suspiro impaciente sólo a los cielos. Odio ... Fue la mayor debilidad de la tienda en las profundidades de su alma. Su celda llena de odio por un segundo. Odiaba separadamente a cada persona que respiraba bajo este techo. Mientras exprimía profundamente sus pulmones, se frotó la barba sucia con una mano. brillo de sus ojos se estaba venganza instalado suelto. Erek tengo un hola a la noche ”, sonrió. Sus labios, tristes de sonreír, reaparecieron al instante. "Ahora lo entiendo, esta ciudad va a memorizar los pasos.¡Lo que sea que me robó, lo devolveré con dolor y amargura de dolor! Sö Sus ojos se fijaron en la habitación del segundo piso de la mansión. La silueta de una niña apareció en la ventana de la habitación donde estaban encendidas las luces. "Con el tiempo," dijo, y se quedó en silencio. Nunca fue fácil llegar a esto. "Con el tiempo, usted es el mío!"